Dla rodziców

Wszawica

Wszawica jest chorobą, którą trzeba leczyć i której nie należy się wstydzić.

Odkrycie wszawicy w przedszkolu może być stresujące dla rodziców i opiekunów. Kluczowe jest szybkie zidentyfikowanie, czy Twoje dziecko ma wszy, oraz podjęcie natychmiastowych działań, aby zahamować rozprzestrzenianie się tych pasożytów.

Czym jest wszawica?

Wszawica jest chorobą pasożytniczą wywołaną przez wesz głowową. Wesz głowowa jest owadem koloru od brudnobiałego do szarego, osiąga długość 2- 3 mm. Pełny cykl życiowy trwa około 3-4 tygodni (od jaja – gnidy poprzez 3 formy larwalne do postaci dorosłej). Poza głową człowieka jest w stanie przetrwać 1-2 dni. Samica wszy składa od 100 do 300 jaj, które mocno przylegają do włosów dzięki substancji klejącej.

Jak dochodzi do zarażenia?

Wszawica występuje we wszystkich krajach świata. Jest to powszechny problem, który nie zawsze jest oznaką braku higieny. Do zarażenia może dojść w każdym wieku, chociaż najczęściej zarażają się dzieci w wieku 3-12 lat. Do zarażenia łatwiej dochodzi w dużych zbiorowiskach ludzkich (przedszkola, szkoły, kolonie, obozy letnie). Bliskie kontakty fizyczne, takie jak przytulanie się czy wspólne zabawy, to idealne okazje do przenoszenia wszy. Dzieci w przedszkolu spędzają ze sobą dużo czasu w niewielkiej przestrzeni, co zwiększa ryzyko przenoszenia się wszy między nimi. Również dzieci w tym wieku nie mają w pełni wyrobionych nawyków higienicznych, np. stosowanie wspólnych przedmiotów (spinki, ubrania, nakrycia głowy, pluszowe zabawki) co również zwiększa ryzyko zarażenia się.

Na co zwrócić uwagę, czyli objawy wszawicy

• Swędzenie i zaczerwienie skóry głowy – szczególnie na linii włosów.

• Częste drapanie głowy, uczucie pieczenia.

• Grudki na skórze głowy (strupki od ukąszeń).

• Szarobiałe kuleczki (gnidy) o wielkości około 1 mm widoczne u nasady włosów, które nie dają się strząsnąć – najczęściej na karku, skroniach, za uszami.

• Przeczosy, czyli ranki powstające na skutek drapania się.

Co robić, jeśli na głowie dziecka pojawiły się wszy i/lub gnidy:

• Poinformować wychowawcę lub bezpośrednio dyrektora o wszawicy zauważonej u dziecka.

• Zastosować dziecku kurację dostępnymi w aptekach środkami przeciwko wszom. Należy dostosować się do zaleceń podanych przez producenta.

• Z włosów dziecka ściągnąć wszystkie gnidy (bardzo ważne!).

• Kurację należy także zastosować u pozostałych członków rodziny (z wyjątkiem dzieci do lat 3).

• Po 7–10 dniach należy powtórzyć kurację preparatem przeciwko wszom.

• Wyprać bieliznę pościelową, ręczniki, czapki, szaliki, poduszki, nakrycia na łóżka w temperaturze 60 st. C. Wszy i gnidy giną przy temperaturze 53,5 st.

• Wszystkie grzebienie, szczotki i przedmioty służące do pielęgnacji włosów (a także gumki, spinki, opaski) dokładnie myć w gorącej wodzie z detergentem.

• Odzież, zabawki i inne przedmioty, których nie można wyprać, należy zamknąć co najmniej na 2 tygodnie w szczelnej torbie foliowej. Po tym czasie wszy i gnidy zginą. Następnie przedmioty te należy dokładnie wytrzepać.

• Poinformować rodziców dzieci, z którym stykało się dziecko poza przedszkolem, że doszło do zarażenia.

• Nie należy: golić dziecku głowy, stosować preparatów dla zwierząt.

Bezwzględnie nie wolno!!!

Piętnować osoby dotkniętej wszawicą i jej rodziny. Wszawica może wystąpić w każdym środowisku niezależnie od statusu ekonomicznego i poziomu higieny. Powszechnie występująca stygmatyzacja pacjentów ze zdiagnozowaną wszawicą głowową jest główną przyczyną braku wymiany informacji i tym samym utrudnia w znacznym stopniu podjęcie czynności mających na celu leczenie i zapobieganie tymi pasożytami.

Profilaktyka – czyli jak postępować, aby chronić dziecko przed zarażeniem wszami:

• Czesać i szczotkować dokładnie włosy dziecka.

• Myć dziecku głowę co najmniej dwa, trzy razy w tygodniu.

• Uczyć je, aby nie pożyczało przyborów higienicznych (grzebieni, szczotek).

• Przypominać mu, aby nie korzystało z pożyczonych czapek, szalików i innych nakryć głowy.

• Związywać lub spinać dziecku długie włosy (bardzo ważne)

• Sprawdzać stan czystości głowy dziecka po pobycie na feriach, wycieczkach itp., a także po podróżach pociągiem, samolotem, autobusem.

• W przypadku prośby z przedszkola o konieczności sprawdzania czystości głowy dziecka wykonywać to bardzo dokładnie i codziennie. Sprawdzać też czystość głów pozostałych domowników.

Podstawową zasadą profilaktyki jest stała, systematyczna kontrola czystości skóry i włosów dokonywana przez rodziców i natychmiastowa likwidacja gnid i wszy w przypadku ich zauważenia.

Na rodzicach spoczywa odpowiedzialność za prawidłową higienę i czystość dziecka.

Wszy są często uważane za temat tabu, jednak należy o nich otwarcie rozmawiać w celu zapobiegania ich rozprzestrzeniania się wśród przedszkolaków. Jest to problem, który nie może być lekceważony. Kluczowe są tutaj szybkie działania oraz współpraca z przedszkolem.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

UWAGA RODZICE!

Często zdarza się, że rodzice przyprowadzają do przedszkola dzieci kaszlące, zakatarzone a czasem nawet nieznacznie gorączkujące. Dlatego chcemy przekazać ważne informacje, aby uzmysłowić rodzicom jak jest to niebezpieczne dla ich dziecka i pozostałych dzieci.

WARTO WIEDZIEĆ ŻE :

• Dziecko „podleczone” lub bezpośrednio po przebytej chorobie jest wyraźnie osłabione i jego organizm jest bardzo podatny na kolejne infekcje czy inne choroby.

• Warto zdać sobie sprawę, jakie powikłania i konsekwencje zdrowotne niesie ze sobą niewyleczona do końca choroba. Często nieświadomi tego rodzice podejmują ryzyko i odprowadzają do przedszkola dzieci wykazujące jeszcze objawy chorobowe.

• Nawet zwykłe zapalenie górnych dróg oddechowych nieleczone lub leczone nieodpowiednio może u małego dziecka doprowadzić do rozwoju poważniejszej choroby lub powikłań. Konsekwencja tego jest przedłużona absencja w pracy przynajmniej jednego z rodziców, podnosi to koszty leczenia dziecka oraz naraża je na długotrwałe konsekwencje zdrowotne oraz utratę treści dydaktycznych realizowanych w tym czasie w przedszkolu.

• Nikt z rodziców nie chce, by inne dzieci narażały jego własne na zachorowanie, a każde chore, przeziębione dziecko przebywające w przedszkolu jest zagrożeniem dla pozostałych.

• Pracownicy przedszkola nie posiadają uprawnień do podawania dziecku lekarstw bez względu na to, czy jest to zwykły syrop na kaszel czy antybiotyk. Nie wynika to ze złej woli, lecz z obawy przed reakcją organizmu dziecka na lek. Po podaniu dowolnego leku może dojść do reakcji alergicznej lub innych powikłań zdrowotnych, a placówka nie dysponuje środkami do udzielenia dziecku pomocy w takiej sytuacji.

• Obowiązek zapewnienia dziecku odpowiedniej opieki podczas choroby oraz samego leczenia spoczywa wyłącznie na rodzicach – opiekunach prawnych.

WARTO PAMIĘTAĆ!

• Dzieci zakaźnie chore lub z gorączką powinny pozostać w domu.

• Prosimy nie przyprowadzać dzieci przeziębionych.

• Katar to także choroba.

• Pamiętajmy o innych dzieciach i o niebezpieczeństwie zarażenia.

• Jeżeli dziecko źle się poczuje, natychmiast Państwa o tym powiadomimy, dlatego prosimy, aby numery Waszych telefonów, którymi dysponujemy, były stale aktualne.

• Jeśli zauważymy, że Państwa dziecko ma objawy choroby natychmiast do Państwa zadzwonimy w celu zabrania dziecka z przedszkola.

J.J

WSPIERANIE PRZEZ RODZICÓW ROZWOJU DZIECKA W WIEKU PRZEDSZKOLNY

Okres przedszkolny to wyjątkowy czas w życiu każdego dziecka. To moment intensywnego rozwoju emocjonalnego, społecznego i poznawczego. Jak wspierać swoje dziecko w tym ważnym etapie? Oto kilka wskazówek.

1. Wzmacniajcie samodzielność

Dziecko w wieku przedszkolnym uczy się samodzielności – pozwólcie mu próbować nowych rzeczy, takich jak ubieranie się, sprzątanie po sobie czy podejmowanie prostych decyzji. Dzięki temu buduje pewność siebie i rozwija umiejętności potrzebne w dalszej edukacji.

2. Rozwijajcie kompetencje społeczne

Przedszkole to miejsce, gdzie dziecko uczy się współpracy, dzielenia się i radzenia sobie z emocjami. Rozmawiajcie o jego przeżyciach, uczcie empatii oraz tego, jak wyrażać emocje w sposób akceptowalny.

3. Wspierajcie rozwój mowy

Czytajcie dziecku książki, śpiewajcie piosenki i prowadźcie rozmowy. Rozwój języka ma ogromne znaczenie dla przyszłych umiejętności szkolnych, takich jak czytanie i pisanie.

4. Zachęcajcie do ruchu

Aktywność fizyczna jest kluczowa dla zdrowia i prawidłowego rozwoju dziecka. Spacerujcie, bawcie się na świeżym powietrzu i pozwólcie dziecku rozwijać koordynację ruchową poprzez zabawy ruchowe.

5. Twórzcie rutynę

Stałe rytuały, takie jak wspólne posiłki, czas na zabawę i odpoczynek, dają dziecku poczucie bezpieczeństwa. Pomagają mu także w organizacji dnia i kształtowaniu dobrych nawyków.

6. Chwalcie za wysiłek, nie tylko za efekty

Zamiast mówić: „Jesteś najlepszy!”, lepiej powiedzieć: „Widzę, ile pracy w to włożyłeś!”. Dzięki temu dziecko uczy się, że ważny jest wysiłek i rozwój, a nie tylko końcowy rezultat.

7. Bądźcie cierpliwi i wspierający

Każde dziecko rozwija się w swoim tempie. Najważniejsze to dać mu czas, wsparcie i poczucie akceptacji. Nie porównujcie go do innych – każde dziecko jest wyjątkowe!

Pamiętajcie, że Wasza obecność i zaangażowanie są najważniejsze w budowaniu pewności siebie oraz ciekawości świata u dzieci.

R. Świtała

Pozwólcie mi coś robić...

„Powiedz mi a zapomnę, pokaż a zapamiętam, pozwól mi zrobić a zrozumiem” Konfucjusz.

Konfucjusz wypowiedział te słowa ponad dwa tysiące lat temu, a nadal są aktualne. Dziecko najlepiej uczy się poprzez udział i doświadczanie, poprzez emocje i pytania jakie temu doświadczaniu towarzyszą.

– Pozwólcie mi coś robić – tak może powiedzieć prawie każde dziecko. Wykonywanie różnorodnych czynności w codziennym życiu, a także rysowanie, malowanie, lepienie, majsterkowanie staje się obecnie dla wielu milusińskich marzeniem i luksusem. Zjawisko to jest bardzo niepokojące, ponieważ praktyczne działanie i tworzenie nie tylko rozwijają mózg, usprawniają manualnie, ale także bawią, cieszą, rozładowują napięcie emocjonalne, po prostu uszczęśliwiają.

Dzieci poznają świat za pomocą zmysłów. Uczą się przez działanie, zbierając swoje doświadczenia „ręką, sercem i głową”. Aktywność poznawcza jest dla nich w pewnym sensie rzeczą naturalną wynikającą z wrodzonej potrzeby wysiłku umysłowego. Stąd też dzieci powinny często eksperymentować , doświadczać, badać. Wszystko po to, aby lepiej zrozumieć otaczający ich świat.

Aktywność we wszystkich jej przejawach jest naturalnym elementem rozwoju dziecka w wieku przedszkolnym. Małe dziecko jest ciekawe świata, zadaje wiele pytań a także wyszukuje problemy i poszukuje rozwiązania ich.

Często nie pozwalamy dzieciom na eksperymentowanie, odkrywanie czy też samodzielne działanie. Wynika to z braku czasu, obaw, że coś mogłoby pójść nie tak, braku warunków. Ważne jest jednak to, by mimo wszystko – z zachowaniem maksymalnego bezpieczeństwa – pozwolić dziecku na bycie odkrywcą!

Ale…jak to zrobić?

ZMIEŃ NASTAWIENIE

Twoje nastawienie jest ogromnie ważne. By wspierać naturalną ciekawość małego odkrywcy musimy stać się świetnym kompanem do doświadczania nowych rzeczy. Duże znaczenie ma luz, zaakceptowanie potrzeb i uszanowanie zdania dziecka. Pozwól maluchowi na bycie sobą i unikaj słów takich jak: tego nie rób, nie tak powinno się to robić, zrób to inaczej. Pamiętaj, by być partnerem, równie zaangażowanym odkrywcą co dziecko i wspierać je w każdym momencie.

PRZYJMIJ ZAPROSZENIE DO ZABAWY

Dzieci często pragną zaprosić dorosłego do zabawy. Chcą podzielić się radością z odkrycia czegoś nowego. Jeśli otrzymasz zaproszenie do zabawy – przyjmij je. Nie narzucaj dziecku swojego zdania, słuchaj uważnie, zwracaj uwagę na potrzeby malucha. Ciesz się nowym odkryciem i zachęcaj dziecko do dalszego poznawania świata – z radością i ekscytacją.

TWÓRZ WARUNKI DO EKSPERYMENTOWANIA I DZIAŁANIA

Wspierając małego odkrywcę w doświadczaniu nowych rzeczy i eksperymentowaniu, ważne jest, byśmy stworzyli do tego odpowiednie warunki i dali po prostu możliwość odkrywania. Możemy zrobić to na wiele różnych sposobów. Możliwości jest sporo, a dzięki takim działaniom tworzymy warunki do pobudzania ciekawości dziecka, a jednocześnie zachęcamy do podejmowania samodzielnych działań. Niektóre rzeczy przychodzą nam z łatwością, inne kosztują wiele starań i trudów. Razem z dzieckiem zastanówcie się przez chwilę, czego najtrudniej było wam się nauczyć lub osiągnąć. Co wymagało od was dużego wysiłku, wielu ćwiczeń i determinacji, a może pomocy innych? Z jakiego osiągnięcia jesteście dumni? Spróbujcie narysować to, co osiągnęliście dzięki wytrwałości. Możecie też po prostu porozmawiać o tym, jak z perspektywy czasu wygląda ta sytuacja.

Możecie też dodawać swoje pomysły – może wasze dziecko chce się pochwalić jakąś umiejętnością, a może chcecie zachęcić je, żeby zaczęło jakąś trenować? Zauważcie, jak wiele czynności potraficie wykonać, co sprawia, że w coraz większym stopniu jesteście samodzielni. Podkreślcie, że każdej z tych czynności trzeba się nauczyć i nie zawsze jest to łatwe. Ucząc się, popełniamy błędy, nie wychodzi nam to, co chcemy zrobić, męczymy się, a nawet możemy czuć zniechęcenie. Mimo to warto się nie poddawać!

Gdy nasze dziecko idzie do szkoły

Pierwsze dni szkoły to olbrzymie przeżycie zarówno dla dziecka, jak i jego rodziców. Nasze pociechy z niecierpliwością oczekują rozpoczęcia roku szkolnego. Jednocześnie jest to dla nich duży stres. Wszystko jest nowe – miejsce, znajomi, Pani wychowawczyni, obowiązki. Jak sobie z tym poradzić? W tym muszą pomóc rodzice. Początkowe tygodnie zajęć są bardzo ważne. Od nich zależy, jak dziecko będzie kojarzyło szkołę, a co za tym idzie – jakie będzie miało postępy w nauce. Wiedzą o tym doskonale nauczyciele, którzy w łagodny sposób próbują przystosować dzieci do szkolnych ławek. Rodzice powinni również zdawać sobie z tego sprawę, aby wspierać dziecko i odpowiednio motywować.

• Przygotowanie do szkoły

Aby ograniczyć dziecku stres związany z pójściem do szkoły dobrze jest przygotować je do tego wcześniej pod względem emocjonalnym i społecznym. Polega to na utwierdzeniu dziecka w przekonaniu, że jest ono w centrum zainteresowania rodziców, że jest przez nich kochane i akceptowane. Maluch musi czuć się bezpiecznie, co możemy osiągnąć w życiu rodzinnym.

Powinniśmy uczyć go samodzielności, zaradności, zlecając mu prace domowe, obowiązki. Dodatkowo dobrze jest pobudzać dziecko umysłowo – rozbudzając jego poznawcze zainteresowania, chęć do nauki. Ważny jest bezpośredni kontakt z dzieckiem, rozmowy, wspólne zabawy, gry, spacery, oglądanie ilustracji i przede wszystkim czytanie książek. Nasza pociecha powinna mieć swój kącik w domu, gdzie może samodzielnie bawić się i tworzyć. We właściwym przygotowaniu dziecka do szkoły upatruje się szansę likwidacji niepowodzeń edukacyjnych.

Wyprawka szkolna

Przed rozpoczęciem roku szkolnego rodzice powinni skompletować dziecku wyprawkę szkolną. Kolorowe kredki, nowe pióro, długopisy budują atmosferę ciekawości. Dziecko z niecierpliwością oczekuje pierwszego dnia w szkole. Skład wyprawki szkolnej określa szkoła, z reguły stanowią ją: długopis , ołówek, kredki, nożyczki, linijka, gumka, temperówka, klej, farby, zeszyty, książki itd.

Pomoce naukowe powinny być dostosowane do malutkich rączek dzieci, dlatego trzeba zwrócić uwagę na ich ergonomię, tzn. kształt i forma powinny odpowiadać krzywiznom fizjologicznym ciała; siła, wielkość i położenie powinny odpowiadać możliwościom biologicznym malucha, a faktura materiału, z którego wykonany jest wyrób, powinna sprzyjać pewności chwytu. Dodatkowo kolorystyka i harmonia kształtu powinny zaspakajać potrzeby estetyczne, czyli po prostu podobać się. Na to ma również wpływ panująca moda, dla dziecka bardzo ważne jest aby mieć takie same lub podobne kredki, ołówki jak jego koledzy i koleżanki, m.in. to sprawia, że dziecko czuje się akceptowane przez grupę. Produkty spełniające normy ergonomiczne są nowością na rynku przyborów szkolnych.

Ważne jest, aby w szczególności dzieciom leworęcznym zapewnić odpowiednie przybory szkolne. Pisanie, rysowanie sprawia dzieciom leworęcznym więcej trudności niż praworęcznym. Rozmazane literki, kleksy to typowe problemy. Maluch patrzy na pismo innych i widzi, że praworęczni radzą sobie lepiej. Nie rozumie dlaczego – mimo jego starań – nie udaje mu się napisać tak samo. Dziecku nie wytłumaczymy, że w naszym kraju pismo jest dostosowane do praworęcznych i właśnie dlatego jego nauka sprawia tyle problemów. To może wywoływać frustrację, zaniżać samoocenę oraz spowodować urazy, które mogą wywoływać zakłócenia w późniejszym życiu szkolnym. Dlatego przybory szkolne dla leworęcznych powinny znaleźć się w ich piórnikach. Są one produkowane wg najnowszych standardów ergonomicznych, przystosowane do małych rączek dzieci.

• Pierwszy dzień w szkole

Nie zostawiajmy dziecka samego. Jeśli nie mamy możliwości towarzyszyć mu w tym dniu, niech idzie z innym członkiem szeroko rozumianej rodziny (wszystkie ciocie i wujkowie wchodzą w grę – nasza przyjaciółka, sąsiadka również). Przygotowując dziecko do szkoły, martwimy się, że sobie nie poradzi, ale nie okazujmy mu naszych obaw. Jeśli wyczuje nasz lęk, przejmie go na siebie i też zacznie się bać. Jeśli tak się stanie, trudno nam będzie dziecko uspokoić. Dlatego musimy być pozytywnie nastawieni, a nasza dobra energia zachęci malucha do poznania nowego szkolnego świata.

Obserwuj dziecko, zobacz czy znalazł koleżankę, kolegę, czy ma z kim usiąść w ławce, jeśli nie – pomóż mu, o ile wcześniej nie zrobi tego nauczyciel. Słuchaj uważnie tego, co mówi wychowawca, pociecha w swoich emocjach może wszystko zapomnieć. Jeśli to możliwe, wracajcie z innym uczniem z klasy, niech maluch ma kompana, z którym będzie wspólnie podróżować do szkoły i z powrotem. W domu porozmawiaj z nim, zapytaj się, czy mu się podobało, ciesz się z nim, rozwiej jego obawy, jeśli się pojawią. Przygotujcie się razem do kolejnego dnia, spakujcie tornister. Umówcie się, kiedy po nie przyjdziesz do szkoły, spraw aby nowe obowiązki nie powodowały całkowitej zmiany w życiu dziecka, żeby nie czuło się zagubione.

                                                                                       Renata Świtała

Regulamin wycieczki autokarowej

Każdy uczestnik wycieczki oraz rodzic zobowiązany jest zapoznać się z regulaminem wycieczki

1. W czasie wycieczki stosujemy się do poleceń opiekunów

2. Przed wyjazdem pojazd zostaje sprawdzony pod względem technicznym przez funkcjonariuszy policji

3. Przed wyjazdem zbieramy się przed przedszkolem zgodnie z przydziałem grup

4. Wsiadamy spokojnie do autokaru i zajmujemy wskazane przez opiekuna miejsce

5. Podczas jazdy nie wstajemy z miejsc , nie stajemy na siedzeniach, nie wyglądamy przez okno

6. Zachowujemy porządek, nie zostawiamy śmieci

7. Po dotarciu do celu wychodzimy z autokaru, ustawiamy się i ruszamy na znak opiekuna

8. Idziemy zwartą grupą, parami. Nie oddalamy się bez wiedzy i pozwolenia opiekuna

9. Bezwzględnie przestrzegamy przepisów ruchu drogowego obowiązujących pieszych

10. Pod opieką opiekuna wspólnie udajemy się do toalety

11. Informujemy opiekunów o jakichkolwiek sytuacjach niebezpiecznych mogących zagrażać życiu lub zdrowiu uczestników wycieczki

12. Zgłaszamy opiekunowi wycieczki wszelkie objawy złego samopoczucia

13. Kulturalnie odnosimy się do opiekunów, kolegów i innych osób

14. Każdą wycieczkę obowiązuje odpowiednio przygotowana dokumentacja ( data, cel, ilość uczestników i opiekunów wycieczki, dane kontaktowe itp.)

Znaczenie aktywności ruchowej w rozwoju dziecka w wieku przedszkolnym

Aktywność fizyczna spełnia bardzo ważną funkcję w rozwoju dziecka. Kształtuje organizm człowieka i jego funkcje, wpływa na prawidłowy rozwój fizyczny, psychiczny i społeczny. Przez ruch i własną aktywność dziecko kształtuje samodzielność, poznaje otaczający je świat, zdobywa doświadczenia, rozwija pamięć i uwagę. Małe dzieci mają ciągłą potrzebę ruchu, dlatego rodzice oraz nauczyciele powinni dostarczać jak najwięcej okazji do zaspokajania i rozwijania  tej naturalnej potrzeby. Chcąc dbać o zdrowie małych dzieci nie możemy zabronić dziecku biegania, skakania czy innych aktywności fizycznych. Dziecko podczas swobodnej aktywności fizycznej poznaje otaczający go świat, środowisko, przedmioty, czy zjawiska, a także kształtuje również pamięć i skupienie.

W przedszkolu stosujemy różne formy ruchu: zabawy ruchowe, tematyczne, dydaktyczne, spacery , wycieczki, pobyt na placu zabaw, taniec drama itp. Przedszkolaki, zwłaszcza starsze same już potrafią zorganizować sobie zabawy ruchowe adekwatnie do ich potrzeb i możliwości.

 

Aktywność fizyczna:

• wpływa na rozwijanie wszystkich cech motorycznych i umiejętności ruchowych,
• wzmacnia mięśnie, stawy i kości, serca
• zwiększa pojemność płuc,
• korzystnie wpływa na transport krwi i tlenu, pozwala dzieciom na „spożycie” nadmiaru energii
• ułatwia nawiązywanie kontaktów z innymi dziećmi podczas wspólnych zabaw. Aktywność fizyczna wiąże się więc z powstawaniem relacji z innymi dziećmi. Podczas zabawy dziecko uczy się zachować prospołecznych oraz funkcjonowania z innymi, będąc w grupie.
• dodatkowo w dziecko w naturalny sposób uczy się pokonywania trudności i kontroli swoich emocji, osiągając pierwsze sukcesy czy porażki. 
• stymuluje układ nerwowy, co umożliwia prawidłowy rozwój wszystkich cech motorycznych i umiejętności ruchowych na odpowiednim poziomie, (zakres rozwoju motorycznego dziecka jest adekwatny do wieku i ma bezpośredni wpływ na zdolności poznawcze naszej pociechy),
• rozwój intelektualny – ruch stwarza możliwość poznawania świata, środowiska oraz różnych przedmiotów i zjawisk, jednocześnie kształtuje pamięć i umiejętność koncentracji.

Piramida aktywności fizycznej dla dzieci wskazuje, że dla prawidłowego rozwoju dziecka należy zadbać o codzienne spacery oraz aktywność ruchową na placu zabaw czy świeżym powietrzu. Kilka razy w tygodniu należy zaplanować dziecku różnego rodzaju rekreacje ruchowe, jak np. zabawa piłką, czy jazda na rowerze, hulajnodze czy rolkach. Ważne jest także, aby 2- 3 razy w tygodniu zapewnić ćwiczenia rozwijające siłę i wytrzymałość np. taniec, pływanie czy sporty walki.

Nauczyciele w naszym przedszkolu wspierają przede wszystkim rozwój ruchowy dziecka, ponieważ ruch jest fizjologiczną potrzebą dziecka przedszkolnego. W pracy przedszkola rozwijanie sprawności ruchowej następuje głównie poprzez:

• organizację zabaw ruchowych: zabawy orientacyjno-porządkowe, zabawy z elementem równowagi, czworakowania, biegu, rzutu, celowania i toczenia, wspinania się, podskoku i skoku; gry i zabawy na powietrzu; zabawy w terenie; zabawy na śniegu;
• organizację ćwiczeń porannych dla dzieci;
• organizację ćwiczeń gimnastycznych: dla dzieci młodszych w formie opowieści ruchowych po 10-20 min., dla dzieci starszych – zestawów ćwiczeń po 20-35 min.

Oprócz zorganizowanych form ruchu, dzieci mają własne, dowolne zabawy ruchowe.

Realizują w nich swoje pomysły, wykorzystują doświadczenia, poszukują sposobów wyrażania emocji i aktywności ruchowej. Podczas zabaw dowolnych mają okazję do sprawdzania swoich możliwości w tym zakresie. Zabawy te dają dzieciom swobodę, zapewniają spontaniczność.

Rolą nauczyciela jest:

• zapewnienie dzieciom bezpieczeństwa;
• łagodzenie sporów;
• zachęcenie do aktywności dzieci mało ruchliwych, mało sprawnych fizycznie;
• aktywizowanie, podsuwanie nowych pomysłów.

Zabawy ruchowe prowadzone w przedszkolu dostosowane są do potrzeb i możliwości dziecka. Rozwijają i doskonalą sprawność ruchową poprzez:

• kształtowanie prawidłowej postawy;
• kształtowanie motoryki: szybkości, gibkości, zwinności, koordynacji ruchowej;
• rozwijanie koordynacji ruchowej;
• wyrabianie pozytywnej motywacji do zabaw i zajęć ruchowych

Duża rolę w rozwijaniu aktywności  ruchowej dziecka odgrywa muzyka. Jest ona nieodzownym elementem większości aktywności ruchowej. Zajęcia umuzykalniające i zabawy muzyczne ze śpiewem to wspaniały sposób na rozwój dziecka. Ruch podporządkowany muzyce wprowadza zabawę i odprężenie, zaspakaja u dzieci potrzebę poruszania się, wzbudza zaciekawienie ruchem i skłania do własnej interpretacji ruchowej

Nauczycielki z naszego przedszkola stosują różnorodne metody pracy z dziećmi korelując przy tym ruch i muzykę

– metoda A.M. Kniessów- elementami tej metody są ruch, muzyka, rytm, przybory. Cechą charakterystyczną tej metody jest używanie dwóch przyborów jednocześnie.

– metoda R. Labana- jest to metoda gimnastyki twórczej, gdzie formami ruchu jest opowieść ruchowa, ćwiczenia muzyczno- ruchowe, taniec, improwizacja ruchowa inscenizacja, mimika, pantomina. Daje ona dzieciom możliwość rozwijania kreatywności , pomysłowości, fantazji.

– metoda Ruchu Rozwijającego W. Sherborne –  jej głównym celem jest rozwój świadomości własnego ciała oraz poczucia przestrzeni. Ćwiczenia wykonuje się w grupach, parach lun indywidualnie.

– metoda C. Orffa – kładzie nacisk na kształcenie poprzez zabawę, rozwijanie muzykalności dzieci oraz integrację muzyki, słowa, ruchu. Formy zajęć muzycznych to gra na instrumentach, ruch przy muzyce, tworzenie muzyki.

– metoda rytmiczna J. Dalcroze’a – celem tej metody jest dążenie do skojarzenia ruchu z muzyką. Twórca zalecał wprowadzenie języka muzycznego od najmłodszych lat poprzez stosowanie zabaw ruchowych ze śpiewem.

– metoda – Edukacja przez Ruch D. Dziamskiej –  to system metod kształcenia oraz terapii, który wykorzystuje naturalny, spontaniczny ruch organizmu. Człowiek się rusza, a przez ruch uaktywnia zmysły, dzięki którym poznaje otaczający go świat.

– metoda Pedagogika Zabawy Klanza –  włącza ona do nauczania i wychowania  metody kreatywne aktywizujące, pobudzające emocje i wyobraźnię. Głównym atrybutem tej metody jest duża kolorowa chusta, która przyciąga dzieci i daje wiele radości .

                                                                                                                                            /tekst: R.Ś./

ZEBRANIE 

Dnia 29 sierpnia 2023r. o godzinie 16:00 odbędą się zebrania z wychowawcami, na które serdecznie zapraszamy. 

PODRĘCZNIKI 2023/2024

KRASNOLUDKI – wych. Ewelina Zwolenkiewicz
BEZ PAKIETU	–
SÓWKI – wych. Joanna Jankowska
1.   „Kolorowe karty” poziom A+, wyd. MAC 2. Język angielski „Fun Time” poziom AA+, wyd. MAC	Anna Banaś, Wiesława Żaba-Żabińska, Klaudia Cebula, Monika Malecha, Martyna Marzec, Jowita Piotrowska   Katarzyna Kozłowska
WIEWIÓRKI – wych. Magdalena Ciemnieniewska
1.   „Olek i Ada na szlaku przygód” wyd. MAC   2. Język angielski „Fun Time” poziom BB+, wyd. MAC	I. Fabiszewska K.Wilk W. Żaba-Żabińska     Katarzyna Kozłowska
SKRZATY – wych. Katarzyna Michalska
1. „Kolorowe karty” poziom B (pięciolatki), wyd. MAC   2. „Kolorowe karty” poziom A+ (czterolatki), wyd. MAC     3. Język angielski „Fun Time” poziom BB+, wyd. MAC (czterolatki i pięciolatki)	Anna Banaś,Wiesława Żaba-Żabińska, Klaudia Cebula, Monika Malecha, Martyna Marzec, Jowita Piotrowska   Anna Banaś,Wiesława Żaba-Żabińska, Klaudia Cebula, Monika Malecha, Martyna Marzec, Jowita Piotrowska     Katarzyna Kozłowska
LEŚNE DUSZKI – wych. Renata Świtała
1. „Kolorowe karty” poziom B+, wyd. MAC     2. Język angielski „Fun Time” poziom BB+, wyd. MAC   3. Religia ” Tak! Jezus kocha mnie” wyd. Jedność	Anna Banaś,Wiesława Żaba-Żabińska, Klaudia Cebula, Monika Malecha, Martyna Marzec, Jowita Piotrowska   Katarzyna Kozłowska     Praca zbiorowa
SMERFY – wych. Marta Kanigowska
1. „Kolorowe karty” poziom B+, wyd. MAC     2. Język angielski „Fun Time” poziom BB+, wyd. MAC   3. Religia ” Tak! Jezus kocha mnie” wyd. Jedność	Anna Banaś,Wiesława Żaba-Żabińska, Klaudia Cebula, Monika Malecha, Martyna Marzec, Jowita Piotrowska   Katarzyna Kozłowska     Praca zbiorowa